راهنمای انتخاب کابل USB و شارژر مناسب:

به بررسی ویژگی‌های مهم یک کابل USB می پردازیم تا با شناخت کامل خرید خود را انجام دهیم. در مورد انواع مختلف کابل‌های USB و نحوه عملکرد کابل شارژر و USB صحبت می‌کنیم و سپس به فاکتورهای مهم در خرید کابل شارژر می‌پردازیم و در انتها نکاتی در مورد نگهداری و حفاظت از کابل‌ها و خطرات استفاده از کابل آسیب دیده بیان می‌کنیم.

کابل USB یا شارژر چیست؟

USB مخفف Universal Serial Bus است و اصطلاحی است که برای توصیف رایج‌ترین نوع پورت یو اس بی یعنی USB-A استفاده می‌گردد. پورت‌های USB در دستگاه‌های مختلف مانند گوشی تلفن همراه، کامپیوتر و تبلت و کنسول‌های بازی یافت می‌گردد.

در ابتدای دهه 90 میلادی برای اتصال تجهیزات جانبی، کابل‌های USB استاندارد سازی گردید تا طیف وسیعی از دستگاه‌ها قابلیت اتصال به هم را داشته باشند. امروز انواع مختلفی از USB وجود دارد اما کاربرد اصلی همه USBها یکسان مانده، که همان انتقال داده و شارژ است؛ نسخه‌های جدید کابل یو اس بی، سرعت انتقال داده و توان خروجی را بهبود بخشیده‌اند.

ساختار کابل‌های USB چگونه است؟

کابل USB از یک کابل و دو کانکتور در دو سر آن درست شده است.

یک کابل شارژر یا USB از 4 سیم با رنگ‌های متفاوت تشکیل شده است: سفید و سبز انتقال داده را به عهده دارند و قرمز و سیاه برای برق 5 ولت استفاده می‌شود. قرمز، سیم مثبت برق و سیاه، سیم منفی برق است

هر نوع اتصال USB دارای یک کابل پین اوت است. کابل‌های پین اوت نوارهای فلزی کوچک هستند که برای دسترسی به هر یک از سیم‌ها طراحی و داخل کانکتور جا گذاری شده‌اند.

انواع کابل USB و شارژر براساس کانکتور

اولین نکته، انتخاب کانکتور مناسب است که باید با توجه به دستگاه‌هایتان انتخاب گردد. رایج‌ترین کانکتورهای USB به شرح زیر است:

1. یو اس بی تایپ ای USB-A:

یو اس بی تایپ A، رایج‌ترین و قدیمی‌ترین نوع کانکتور USB است. برای اتصال وسایل جانبی مثل موس و کیبورد و هارد اکسترنال به کامپیوتر و کنسول‌های بازی و لپ‌تاپ استفاده می‌گردد و یا بوسیله آن، موبایل و تبلت و غیره، را به شارژر وصل نموده و آنها را شارژ می کنیم.

این کابل مستطیل شکل است و به خاطر داشتن استحکام، دوام و طول عمر بیشتری دارد. برخی کابل‌های USB از یک طرف به کانکتور یو اس بی تایپ A مجهزند و از طرف دیگر به کانکتورهای تایب B یا C یا Micro USB و Mini USB وصل هستند.

2. یو اس بی تایپ بی USB-B:

کابل شارژر USB تایپ B، کانکتور مربعی شکل با گوشه‌های به صورت مورب است و معمولن برای اتصال انواع چاپگر و پرینتر و اسکنر قدیمی استفاده می‌شود. استفاده از این مدل کانکتور بسیار کمتر از مدل‌های دیگر است.

تعداد پین های موجود در این کابل با کابل یو اس بی تایپ A برابر است و  به همین خاطر ساختار الکترونیکی شبیه به تایپ A دارد و فقط از نظر ظاهری با هم متفاوتند. معمولن کابلهای چاپگرها و پرینترها در یک سر کانکتور تایپ A دارند و در سر دیگر کانکتور تایپ B دارند.

3. یو اس بی تایپ سی USB-C:

کانکتور یواس‌بی تایپ سی جدیدترین نوع کانکتور یواس‌بی است که به دلیل سرعت انتقال بالا و قابلیت دو طرفه آن محبوبیت زیادی پیدا کرده است. کابل USB-C علاوه بر انتقال داده و برق، از سیگنال‌های DisplayPort و HDMI و همچنین تاندربولت 3 پشتیبانی می‌کند. USB-C می تواند حداکثر سرعت انتقال 10 گیگابیت بر ثانیه را پشتیبانی کند. کابلهای یو اس بی تایپ سی از هر دوطرف به یک شکل بوده و عملکرد یکسانی دارد و این موضوع از اصلی‌ترین مزایای شارژر تایپ سی شناخته می شود. بسیاری از گوشی های جدید مانند سامسونگ سیم های یو اس بی از این نوع دارند.

کانکتور USB-C از 24 پین تشکیل شده است. 16 پین برای انتقال دیتا و هشت پین (4 پین مثبت و 4 پین منفی) برای برق دارد

4. میکرو یو اس بی Micro USB:

کانکتور میکرو یو اس بی، در بسیاری از گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ و هندزفری‌های قدیمی‌تر استفاده می‌شود. کانکتور Micro USB در سال 2007 به بعد مورد استفاده قرار گرفت. شارژ شدن گوشی با این کابل بسته به اندازه و میزان قدرت و توانایی کابل کمی متغیر بود و برای گوشی‌های مختلف سرعت شارژ متفاوتی را به وجود می‌آوردند. این متغیر بودن براساس نوع باتری گوشی و ظرفیت آن شکل می‌گیرد.

5. مینی یو اس بی Mini USB:

کانکتور مینی یو اس بی، اندکی بزرگ‌تر از مایکرو یو اس بی است و در برخی از دوربین‌ها و دستگاه‌های جی‌پی‌اس یافت می‌شود. کابلهای شارژ با کانکتور Mini USB از قدیمی‌ترین انواع کابل شارژ است که در سال 2000 میلادی عرضه شد. دوربین‌های دیجیتال اولین و اصلی‌ترین استفاده کننده از این کابل‌ها بودند. شکل این کابل‌ها در مقایسه با شارژرهای موبایل، کوچکتر و ضخیم‌تر است. در یک سمت یک پایه استاندارد تخت USB و در طرف دیگر، مدل کوچکتری از شارژرهای تایپ A، B و C قرار دارد. کابل‌های مینی USB به مرور با کابل‌های جدید جایگزین شده است.

6. لایتنینگ Lightning:

دستگاه‌های اپل از کانکتورهای لایتنینگ استفاده می‌کنند. این کابل به صورت دوطرفه است. کابل لایتنینگ تنها 8 پین دارند و اینگونه به شارژ دستگاه می‌پردازند.

برای نگهداری و حفاظت از کابل شارژر و سیم USB و هندزفری در برابر ضربه و آسیب، از سیم جمع کن ها می‌توان استفاده نمود. نمونه‌ای از سیم جمع کن کابل شارژر و هندزفری در این لینک قابل مشاهده است.

بررسی انواع مته و کاردبردهای آنها

تاریخچه ساخت مته به دوره انسان‌های اولیه (هوموساپینس) برمی‌گردد. جایی که بشر اولین ابزارها را ساخت و کم کم به کاربرد ابزارهای چرخشی برای ایجاد سوراخ پی بردند. آنها از چوب صاف با نوک سنگی برای ایجاد سوراخ استفاده می‌کردند.در قرن هفدهم ساخت مته‌ی حرفه‌ای را فردی به نام متیو بولتنآغاز کرد. مته‌ای که او ساخت یک مته ساده فلزی بود که برای سوراخ کردن چوب به کار می‌رفت.

در سال 1848 آهنگری در شهر کنتیکت، مته‌ای که دارای لبه‌های برشی مارپیچ بود را ثبت اختراع کرد. این مته زیربنای ساخت مته‌های امروزی است.

مته چیست؟

مته (Drill Bit)، به یک قطعه ابزار فلزی گفته می‌شود که شبیه یک میله آج‌دار است. از مته برای سوراخ کاری چوب، فلز، شیشه، بتن، سنگ، مصالح ساختمانی و غیره استفاده می‌شود.

قسمت انتهایی مته اغلب صاف بوده و در درون دریل یا ابزار سوراخ کاری قرار می‌گیرد و قسمت جلویی و نوک مته با توجه به نوع، دارای مدل‌های متفاوت آج است. وقتی مته با کمک دستگاه، با سرعت بالا می‌چرخد، عمل نفوذ در جسم با نوک تیز انجام می‌شود و سپس قسمت‌های شیاردار و دندانه‌دار، براده برداری را انجام می‌دهند.

ساختار مته

به طور کلی مته از بدنه، نوک، دنباله، زبانه، شیار، گردن، فاز مته و جان مته تشکیل شده است.

بدنه مته

بدنه، بخشی از مته است که بین نوک و دنباله مته قرار دارد.

دنباله مته

ساقه، شنک (شفت) یا دنباله مته، بخش انتهایی مته است که به دریل متصل می‌شود. مته چکشی معمولا دارای نوک کاربایدی بوده، شیارهایی در دنباله داشته و در سه نظام دریل قرار می‌گیرد.

زبانه مته

زبانه بخشی از دنباله مته است که در اسپیندل دستگاه قرار می‌گیرد.

فاز مته

به برجستگی نازکی که در انتهای مارپیچیِ مته وجود دارد و به شکل یال یا قله موج است، فاز مته می‌گویند. مته مارپیچی یا فلز بُر متداول‌ترین نوع مته بوده، همچنین قسمت‌های مختلف مته مارپیچی در اکثر مته‌ها مشترک هستند. فاز مته باعث کاهش اصطکاک بدنه مته با دیواره سوراخ می‌شود. عمل سوراخ‌کاری به‌خاطر نیروهای محوری محرک مته در دریل برقی یا دستی انجام شده و نقش فاز مته این است که هدایت مته به سوراخ راحت‌تر انجام ‌شود.

شیار مته

به بخش‌های مارپیچیِ رزوه‌شده روی بدنه مته شیار می‌گویند. شیار سه نقش مهم دارد: برش فلز، خارج‌کردن براده‌های برش از مته و انتقال مایع خنک‌کننده به لبه برش.

جان مته

به حد فاصل دو شیار مارپیچی جان مته می‌گویند. جان مته درواقع بخش اصلی بدنه مته بوده که دو بخش شیاردار بیرونی را به هم متصل می‌کند.

گردن مته

به قسمتی از مته که دنباله و بدنه را به هم متصل می‌کند، گردن مته می‌گویند. این قسمت برای تعداد کمی از مته‌ها طراحی می‌شود.

سر و نوک مته

سر و نوک مته با هم کار می‌کنند و قدرت و قابلیت برش بیشتری به مته می‌بخشند. معمولا نوک مته مخروطی‌شکل است. برای حصول بهترین نتیجه لازم است مته متناسب با نوع ماده مورد نظر انتخاب شود؛ چرا که جنس، شکل و زاویه نوک هر نوع مته با توجه به انواع مواد و کاربردهای متفاوت طراحی می‌شود برای مثال مته با نوک کاربایدی برای سوراخ‌کاری در بتن مناسب است.

نوع نوک مته، زاویه آن، جنس مته و سایز آن از لحاظ قطر و بلندی و کوتاهی از جمله موارد مهم برای انتخاب یک مته درست است.

انواع مته

با توجه به فاکتورهای گفته شده، انواع گوناگون مته ساخته می‌شود که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

اول از همه به سراغ زاویه نوک مته می‌رویم

مته ها از نظر زاویه‌ی نوک آنها

نوک مته‌ها دو تیغه دارد که با هم زاویه‌ای تشکیل می دهند. این زاویه سبب کارایی و خصوصیات متفاوت در مته می‌شود. زاویه‎‌های رایج‌ در بین مته‌های مارپیچ به قرار زیر است:

1.زاویه نوک مته 118 درجه:

مته با زاویه 118 درجه، نوک تیزتری دارد و در سوراخکاری تهاجمی‌تر عمل می‌کند. نوک تیز، سبب کاهش تماس سر مته با سطح شده و اصطکاک را کاهش می‌دهد، درنتیجه عمل سوراخکاری با فشار کمتر و نفوذ بیشتر صورت می‌گیرد.

نوک تیز سبب متمرکزتر شدن مته بر روی سطح می‌شود و احتمال لغزش بر روی سطح ناصاف را کاهش می‌دهد. مته با زاویه نوک 118 درجه به طور معمول برای سوراخکاری مواد نرم مثل چوب، پلاستیک و آلومینیوم استفاده می‌شود. استفاده از مته با زاویه نوک 118 درجه، برای مواد سخت‌تر موجب سایش بیش از حد سر مته می‌شود.

2. زاویه نوک مته 135 درجه:

مته با سر 135 درجه، سوراخ‌کاری را با زاویه‌ی ملایم‌تری انجام می‌دهد و برای مواد سخت مانند فولاد ضد زنگ، چدن و سایر آلیاژها مناسب‌تر است. این زاویه تضمین می‌کند که لبه‌های مته به طور یکنواخت و تدریجی با سطح تماس پیدا کند.

همچنین سطح تماس تیغه‌های سر مته با سطح افزایش پیدا کرده و اصطکاک نیز بیشتر می‌شود. به همین جهت سوراخ کاری با این مته ها نیازمند فشار بیشتر روی مته است تا عمل سوراخ کاری به خوبی انجام شود. شایان ذکر است که مته با زاویه 135 درجه تمرکز مته را بر روی سطح کاهش می‌دهد و احتمال لغزش و انحراف مته از محل سوراخکاری بیشتر می‌شود.

سر مته‌ها بعد از چندین بار استفاده کند می‌شوند و باید سر آن‌ها را دوباره تیز کرد. تیز کردن نوک متهُ اغلب با سنگ فرز، درمل و غیره انجام می‌شود. در تیز کردن سر مته اگر زاویه نوک آن تغییر کندُ کارایی مته کاهش می‌یابد و عمل سوراخ کاری با مشکل مواجه می‌شود.

تیزکردن نوک مته و در عین حال حفظ زاویه نوک آن، نیاز به تخصص و تجربه زیادی دارد. احتمال اینکه زاویه نوک مته از استاندارد خارج شود زیاد است.

برای تیز کردن مته و حفظ زاویه نوک آن می‌توان از شابلون‌ها یا جیگ‌های مته تیز کن استفاده کرد. شابلون یا جیگ مته تیز کن، کمک می‌کنند تا مته را با زاویه استاندارد بر روی سنگ فرز، درمل و غیره قرار داد و عمل تیز کردن را انجام داد.

نمونه ای از شابلن‌ و جیگ‌ مته تیزکن که برای تیز کردن مته با درمل است را می توان از این لینک مشاهده کنید.

زاویه‌های مختلف برای تیز کردن مته، تأثیر مستقیم در عملکرد آن دارند. زاویه‌های متداول برای تیز کردن مته عبارتند از 118 درجه و 135 درجه.

• زاویه 118 درجه: این زاویه برای مته‌های عمومی استفاده می‌شود که برای سوراخ کردن مواد نرم مانند چوب و فلزات غیر سخت مورد استفاده قرار می‌گیرد¹²³. این زاویه باعث می‌شود مته به راحتی وارد ماده شود و کمترین مقاومت را در برابر حرکت مته ایجاد کند¹²³.
• زاویه 135 درجه: این زاویه برای مته‌هایی استفاده می‌شود که برای سوراخ کردن مواد سخت مانند فولاد ضد زنگ طراحی شده‌اند¹²³. این زاویه باعث می‌شود نیروی بیشتری بر روی نقطه سوراخ کردن متمرکز شود، که باعث می‌شود سوراخ کردن مواد سخت تر امکان‌پذیر باشد¹²³.
• بنابراین، انتخاب زاویه مناسب برای تیز کردن مته بستگی به نوع کاری دارد که قرار است با مته انجام دهید

جهت تهیه مته تیزکن برای درمل که هر دو زاویه ی گفته شده را دارا می باشد می توانید روی این متن کلیک کنید.

تیز کردن مته: چگونه انجام دهیم؟

گاهی اوقات هنگام کار با مته، سر مته می‌سوزد و کند می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که مته بر روی فلز یا قطعه‌ای که قصد سوراخ کردن آن را داریم، به خوبی کار نکند. اگر قطعه مورد نظر فلزی باشد، قطعه کار گرم می‌شود و یا به قطعه کار آسیب می‌رسد. در این صورت، کل مته ممکن است به دلیل گرم شدن و اعمال فشار بیشتر اعوجاج پیدا کند و فقط به خاطر خراب شدن سر مته، کل مته خراب می‌شود.

برای تیز کردن مته، روش‌های مختلفی وجود دارد:

1. استفاده از فرز دیواری یا رومیزی (بدون ابزار): افرادی که به زوایای تیز کردن مته آگاه هستند و یا ابزارسازی می‌کنند، معمولا از این روش استفاده می‌کنند. این روش نیازمند مهارت بیشتری است.
2. استفاده از ابزار برای تیز کردن با فرز دیواری یا رومیزی: در این روش، زاویه مناسب برای تیز کردن مته با استفاده از ابزار مشخصی تامین می‌شود
3. 1. استفاده از درمل یا فرز انگشتی برای تیز کردن مته (با کمک ابزار مخصوص): ابزارهای متفاوتی برای تیز کردن مته با این روش وجود دارد. یکی از این ابزارها جیگ مته تیز کن برای درمل بشیر با کد 1011 است

این جیگ برای تیز کردن مته در دو زاویه ی 118 درجه و 135 درجه به صورت دقیق طراحی شده است. و امکان تیز کردن مته های با سایز های 2 تا 10 میلیمتر را فراهم می کند. با استفاده از این ابزار به راحتی می توانید مته ها را با فرز انگشتی یا درمل تیز کنید. کافی است دو سر فاز مته را داخل شیار قرار دهید تا شیار ابزار به صورت راهنما برای شما عمل کند و زاویه ی صحیح جهت تیز کردن مته را ایجاد نماید.

برای آشنایی بیشتر در مورد انواع زوایا در مته و کاربرد آن ها می توانید این مطلب را مطالعه کنید.(بر روی متن کلیک کنید)

4. روش‌های دیگر: اگر شما روش‌های دیگری برای تیز کردن مته می‌شناسید، می‌توانید آن‌ها را برای ما بنویسید تا بقیه نیز بیاموزند.

برای آشنایی بیشتر با انواع زوایا در مته و کاربرد آن‌ها، می‌توانید این مطلب را مطالعه کنید